Η ανάπτυξη της Φυσικής Ανθρωπολογίας, ιδιαίτερα στη διάρκεια του 20ου αιώνα ως ξεχωριστός επιστημονικός κλάδος με πρωταρχικό αντικείμενο την ποικιλότητα των Σύγχρονων Ανθρώπινων Πληθυσμών, στηρίχτηκε καταρχήν στην Ιατρική, η οποία προσέφερε το γνωστικό υπόβαθρο και την εξοικείωση με την ανατομική συγκρότηση και τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Κατά δεύτερο λόγο, στηρίχτηκε στη μεθοδολογία της Συγκριτικής Παλαιοντολογίας για τη διαχρονική προσέγγιση του ανθρώπινου οργανισμού και τη μελέτη της Εξέλιξης του Ανθρώπου, η οποία αποτέλεσε το δεύτερο βασικό ερευνητικό αντικείμενο της Φυσικής Ανθρωπολογίας.

Το έτος 1915, συστάθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας Έκτακτη Έδρα Φυσικής Ανθρωπολογίας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών που κατελήφθη από τον Ι. Κούμαρη, ο οποίος είχε την ευθύνη της διδασκαλίας του μαθήματος μέχρι την αποχώρησή του από το Πανεπιστήμιο.

Η επανασύσταση και επανάληψη της διδασκαλίας του μαθήματος της Φυσικής Ανθρωπολογίας, μετά από διακοπή μερικών δεκαετιών, έγινε το 1985 στο πλαίσιο της καθιέρωσης των μαθημάτων επιλογής και σύμφωνα με τις προβλέψεις του Νόμου 1268/82. Από την επανασύσταση του μαθήματος, το 1985, το κατ’ επιλογήν μάθημα της Φυσικής Ανθρωπολογίας ανήκε στο διδακτικό έργο του Μορφολειτουργικού Τομέα, που τελικά μετονομάστηκε σε Τομέα Βασικών Ιατρικών Επιστημών της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

Την περίοδο 1985-2002 το μάθημα διδάχτηκε ανελλιπώς με μεγάλη συμμετοχή φοιτητών της Ιατρικής Σχολής, που έφταναν την περίοδο εκείνη τους 300-400 φοιτητές και στα δύο εξάμηνα εκάστου ακαδημαϊκού έτους, με παράλληλη διάθεση πανεπιστημιακών σημειώσεων.

Από το ακαδημαϊκό έτος 2002-2003 και μετά από συνεχή διδασκαλία του μαθήματος επί 17 συναπτά έτη, η ύλη του μαθήματος αναβαθμίστηκε. Καλύπτει διαφορετικές υποομάδες της Ανθρωπολογίας όπως την Σκελετική Ανθρωπολογία, την Ηθολογία, την εξέλιξη του ανθρώπου, την Πληθυσμιακή Ανθρωπολογία. Οι διαλέξεις και τα εργαστήρια στην Φυσική Αθρωπολογία λαμβάνουν χώρα το χειμερινό εξάμηνο του εκάστοτε ακαδημαϊκού έτους, με δυνατότητα συμμετοχής στο μάθημα όλων των φοιτητών της σχολής, ανεξάρτητα από το έτος σπουδών στο οποίο βρίσκονται.